من ميروم خودم را گم كنم در اين ديار پاييز...

پاييز چنديست آغاز شده

اما هنوز باران فرصت نكرده است

گوش چشمي به اين ديار داشته باشد...

نــامــت را...

خــاطـراتــت را...

بــو سـه هـایــت را...

و لـمـس ِ حـس ِ بــودنـت را...

هـمـه ُهــمه را ، بــه دسـت سـرد بــاد سپـُـردم!

...یـــــــادم تـــو را فـــــــرامــــــــوش...

در صدا کردنِ نام ِ تو

یک «کجایی؟!» پنهان است

یک «کاش می*بودی»!

یک «کاش باشی»!

یک «کاش نمی*رفتی»!

...من نام ِ تو را

حذف به قرینه*ی ِ این همه دلتنگی و پرسش

صدا می*زنم...